تاریخچه بیوفیدبک:
نیل ای. میلر، روان‌شناس و دانشمند علوم عصبی که در اواسط قرن بیستم در دانشگاه ییل (Yale) کار می‌کرد، به عنوان پدر بیوفیدبک مدرن شناخته می‌شود. او در جریان یک اتفاق هنگام انجام آزمایش‌های خود روی موش‌های صحرایی دربارهٔ شرطی‌سازی کلاسیک، موفق به کشف اصول اولیه بیوفیدبک شد. او و تیمش فهمیدند که با تحریک مرکز لذت در مغز یک موش فلج به وسیله الکتریسیته، امکان این وجود دارد که بتوان آن‌ها را برای کنترل آثار متفاوتی از جمله ضربان قلب، فشار خون، دمای بدن و… آموزش داد. تا آن زمان متخصصین اعتقاد داشتند که فرایندهای فیزیولوژیک (مانند ضربان قلب) منحصراً در کنترل دستگاه عصبی خودمختار می‌باشند.
المرگرین (Elmer Green) بعضی تحقیقات ریشه‌ای روی محدوده خودتنظیمی (self Regulation) انسان در فرایندهایی که به‌طور طبیعی با ذهن ناهشیار کنترل می‌شوند انجام داد و این تکنیک‌ها را با موفقیت در درمان سردردهای میگرنی و فشارخون بالا به کار برد.
